Anneliğin Evreleri

       Annelikte orta yolu bulmak bir hayli zor. İki uç noktada annelik var. Birisi aşırı korumacı, diğeri fazlasıyla rahat.  Peki iki farklı anne türü farklı gezegenlerden mi gelmiş. Nasıl birbirine bu kadar zıt iki annelik modeli olabilir. Aslında bunlar anneliğin evreleri. Belli bir dönem sonra sınıf atlamak gibi. 1. evre acemi anne (veya pimpirikli anne de diyebiliriz) 2. Evre rahat anne

         Anne olunca bedensel ve ruhsal çok fazla değişim yaşanır. Gebelik süresince bir bebek sahibi olacağı ve annelik fikrine alıştığını düşünür insan. Ama doğum anından başlayarak üst üste şok yaşanır. Hayatı boyunca yaşadığı bütün acıların toplamından daha büyük bir acıyla başlar. İnsanın acıdan ölmediğini tecrübe eder  önce. Doğumdan sonra bu büyük yorgunluğun ardından uzun bir uyku hayal ederken bebeği getirirler. Aylardır merak, heyecan ve özlemle beklenen kıymetli misafiri gelmiştir. Emzirmek gerekir. Emerken uyur, bırakınca uyanır ağlar, sabaha kadar böyle devam eder. Doğum aslında uykunun haram olduğu minimum 2 yılın ilk günüdür. Bebeğin her hali acemi anne için muammadır. Acaba bu normal mi diyerek günler ayları kovalar. Kusması, gazı, ses çıkarması, gülüşü, dişini kaşıması, ateşi... Herşeye endişeyle bakar anne. Tabi yakınında tecrübeli anneler yoksa. Ve bir süre sonra tam bir  pimpirikli anne oluverir. Bebek artık yürümeye başlar parkta onun bir adım gerisinde ve her an kalp krizi geçirmek üzere. Evde keşifler başlar. Odalar dağılır, eşyalar kırılır. Sonra yeni bir düzen gelir, eşyalar kaldırılır. Ne kadar kaldırsan da bebek dağıtacak bir şeyler bulur. Günden güne oyuncaklar artar. Oyuncak seçiminin önemini idrak etmeye başlar anne. Sonra gıda terörü denilen ve daha önce hiç umursamadığı şeylere dikkat etmeye başlar. Bebeğine kıyafet seçerken kumaştaki pamuk oranına, hatta zararlı boyalar kullanıldı mı laboratuvar testlerinden geçti mi onlara dikkat eder. Her an terledi mi yoksa üşüyor mu endişesi taşır. Balık yağının kaçıncı aydan itibaren kullanılmaya başlanacağı üzerine kafa yorar. Hangi yaşta hangi kursa göndermeliyim? Yabancı dil eğitimine ne zaman başlamalı? Eğitici oyunlara yeterince vakit ayırıyor muyuz?

              Çocuğunun gelişimindeki olumlu gelişmeler pimpirikli anneye ne kadar doğru yaptığını düşündürür. Fiziksel gelişimi, dil gelişimi, sosyal ve ahlaki gelişimi yaşıtlarından iyi durumdadır. Kendisini tecrübeli hatta bu konuda profesör kadar bilgili görebilir. Ta ki ikinci bebek gelene dek. İkinci bebekten sonra her şey değişir. Kardeş geldikten sonra, büyüğün ağlama sesiyle bile uyuduğuna şahit olur. Onca sessizlik çabalarının boş olduğunu anlar. Sütüm azaldı mı veya bebeğim doyuyor mu endişesi artık uykusunu kaçırmaz. Çünkü çocuktaki doymama belirtilerini ve göğüsteki o sertliğin daimi olmadığını bilir. Bebek büyüdükçe daha güçlü emer ve göğüs tam kapasite çalışır. Tek çocuğun aslında ne kadar kolay olduğunu ve durumu hep kendinin zorlaştırdığını fark eder. Diş çıkarma döneminde ve oral dönem bitene kadar bebeğin elini emmesinden endişe duymaz. Ek gıdaya geçiş daha kolay olur. Çünkü anne daha cesurdur. Çorbadaki pütürlü kalmış sebzeden bebeğin boğulmayacağını bilir. Bebekse daha sakindir. Annesinin sakin tavırları güven verir bebeğe. Bebeğin zayıf olması annenin kötü bir anne olduğunu, kilolu olmasının da iyi bir anne olduğunu göstermediğini bilir. Ve pimpirikli annelikten, tecrübeli anneliğe terfi etmiştir. Bundan sonra  rahat tavırları sebebiyle eleştirilerin hedefi olmaya başlar. Çocuk koşturur, ay annesi düşecek. Kendi kendine yemeye çalışır, annesi dökecek. Velhasıl annelik her evrede zordur. Hele ki herkesin söylediklerine kulak asarsan çok daha zor. Bu bir döngüdür. İnsan önce öğrenir, sonra tecrübe kazanır. Ama her daim yaptığını doğru bulmayacak insanlar bulunur. İnsan hayatını çekilmez hale getirmemek için bazı şeylere kulak tıkamayı annelikten çok daha önce öğrenmelidir.