Mahremiyet Eğitimi

       3 yaşını dolduran kızım eylül ayında kreşe başlayacak. Bu durum bende bazı endişelere yol açtı. Anneanne babaanne de farklı şehirlerde yaşadığı için çocukları bırakıp dışarı çıkma, dolayısıyla birkaç saat bile ayrılık yaşamadık. Evde oyunları birlikte oynadık. Dışarıda 2 metre gerisindeyim. Yaşıt arkadaşlarının abla veya abisi var. Top sahasından kardeşine göz kulak oluyorlar. Anne yanında değil. Ve büyük ölçüde özgürler. Her an herşeyi şikayet edeceği anneleri yok. Abi ve ablalar büyük bir problem olursa müdahil oluyor.
           Kızıma mahremiyet eğitimini yeterince verdiğimden emin değilim. Maalesef toplumumuzda çocuğu bir birey olarak görüp öperken izin alma hassasiyetİ herkeste yok. İzin istemeden öpmeye kalkan olursa kızımın tavrı biraz sert oluyor. Sonra bana dönüp "niye yabani bu kız böyle. Sen çok sıcakkanlısın" diyorlar. Beni de izinsiz öpmeye kalkarsanız ben de yabani olurum diyemiyorum. "Önce izin istemelisiniz" diyebiliyorum sadece. Bir de kendini öptürmek isteyenler oluyor. Onları hiç anlamıyorum zaten. Bu konuda yardım aldığımız bir Pedagog anne-baba dışında istisna yok demişti. Bu teyzen bunu öp, bu enişten bişey olmaz, bu abinin arkadaşı bişey olmaz der çocuk istismarına gider bunun sonu. Kesinlikle öptürmesi veya öpmesi için teşvik etmeyin, veya ısrarcı olmayın demişti.

           Bir de çocuğunu dudaklarından öpen anneler vardır. Veya çocuğunun yanında öpüşen anne babalar. Anne babanın çocuğuna duyduğu sevgi sonsuzdur. Ancak bu davranış çocuğun mahremiyet eğitimi için çok yanlış bir davranıştır. Çocuk, anne babasının birbirini sevdiğini görünce çok mutlu olur. Güvende hisseder. Ancak dudaktan öpüşmek çocuğun gözü önünde olmamalı.
            Çocuklarımıza kıyafet seçerken kadınsı veya erkeksi değil yaşına uygun giydirmeliyiz. 4-5  yaşında çocuğa daracık mini elbise, topuklu ayakkabı giydirmek, makyaj yapmak teşhirciliği öğretir. Sonra ona iltifat edip dokunmak isteyen olunca amacına ulaştığını düşünebilir. Kendini beğendirme çabası içine girmemeli o yaşta bir çocuk. İzni olmadan dokunmak isteyen olursa bağırmayı öğretmeli.

          Anne babadan hiçbir şey gizlenmemesi gerektiği anlatılmalı ve sık sık "bundan kimseye bahsetme" deyip bir şey yapan veya söyleyen oldu mu diye sormalı. Tabi bundan önce çocuğun güvenini kazanmış olmak gerek. Daha önce ikinizin arasında geçen ve utandığını bildiğiniz olayları başkalarına anlatmak güven sarsar. Çocuklar oyun oynarken de dinlenmeyi çok güzel yaparlar. Karşılıklı güven çok değerlidir ve zaman ister.
          Hiçbir zaman ikinci bir yetişkinle bir odada kapı kapalı olarak bulunmaması öğretilmeli. Cinsiyet fark etmez. İstenmeyen bir durumla karşılaşınca da anında müdahale etmeli ve çocuk o ortama tekrar girmemeli. Okul, kreş, kurs,  belki bir komşu veya akraba. Sorumlu kim olursa olsun üstü kapatılmamalı. Okul değişikliği, ev değişikliği ne kadar zor olursa olsun. Aynı kişileri görmek aynı ortamda bulunmak  çocuktaki travmayı daha büyük ve altından kalkmayacağı bir hale getirir. Hiçbir çocuğun böyle kötü muameleye maruz kalmaması  dileğimle...